Wist jij dat… Jouw Lichaam Magisch is…?
Wat als geen enkele fysieke pijn ooit is wat het lijkt te zijn?
Tag: lijf
Waar vraagt jouw lichaam om?
Grote weersveranderingen de afgelopen tijd!
Mijn lichaam is duidelijk om andere dingen gaan vragen:
Ander eten, andere en dikkere kleding, warmer water en af en toe een buitenwandeling om te wennen aan de andere temperatuur, de ‘kou’…
Wie moet zich het meeste aanpassen aan het veranderende weer? Jij? Of jouw lichaam?
Waar vraagt jouw lichaam om?
Waar heeft het de afgelopen dagen al om gevraagd, wat je wellicht nog niet volledig erkend hebt?
Wat als je zou luisteren naar de signalen, beelden, ideeën en andere weernemingen die jouw lichaam je geeft?
Met hoeveel meer gemak kan jij jezelf en jouw lichaam voorzien als je daar bewuster op zou letten? Vooral als de weersomstandigheden wat veranderlijker zijn tijdens de seizoenswisselingen?
Luister… kies… neem aktie.
Geef toe. Verzorg. Koester. Geniet…
Hoe kunnen de komende herfst en winterseizoenen comfortabeler en fijner zijn voor jou en voor jouw lichaam dan dat je ooit voor mogelijk hield?
Lief Lichaam…
Hoe is het met je?
Het leek me tijd om eens een brief aan je te schrijven…
Gewoon, omdat het even tijd is om schoon schip te maken.
Je bent al altijd voor mij en nog steeds negeer ik je zo vaak en veel…
Ik werk daaraan… meer en meer… weet je dat? Ik geloof het wel…
Ik besef me dat je heel wat te verstouwen hebt gehad tijdens ons leven samen.
Als kind was ik niet eens echt aanwezig in jou. Ik liep ‘op eieren’ en ik zweefde meer rond dan dat ik werkelijk verbonden was met jou. Ik had eigenlijk geen idee dat ik jou belichaamde.
Met hardheid en fysieke training heb ik geprobeerd dit te verbeteren.
Vaker wel dan niet was ik onaardig tegen je, heb ik je verteld dat je niet goed genoeg was.
Er was eigenlijk altijd wat mis met je. Als het niet iets was wat ik je vertelde, dan was het wel iets wat ik geloofde aan anderen over je te zeggen hadden.
Ik heb je verteld wat jij voor mij moet doen, in plaats van jou te vragen wat jij zou willen doen.
Ik heb je vaker verteld hoe ik wil dat jij er uit ziet in plaats van jou te vragen hoe jij er uit wilt zien…
Ik heb vaker geprobeerd uit te vogelen hoe ik bepaalde dingen in en aan jou kan veranderen, in plaats van jou toe te laten om mij te laten zien wat jij nodig hebt.
Ik heb vaker geprobeerd jou te veranderen in plaats van jou te laten veranderen.
Wat dacht ik…? Wat maakte dat ik jouw eigen bewustzijn in mijn leven zo ontkend heb?
Elk moment als we samen wakker worden, bewegen en zijn in deze wereld, ben jij daar.
Onvoorwaardelijk… Je bent al altijd.
Ik wil je graag even zeggen dat dat eigenlijk heel bijzonder is… en ik wil je er graag voor bedanken.
Na alles wat ik je heb aangedaan heb je me er nog steeds niet uitgegooid en mag ik nog steeds elke ochtend in jou wakker worden en ‘mijn’ ogen openen.
Na alles wat ik van je gevraagd heb ben je nog steeds lief voor mij en geef je mij nog steeds exact wat ik vraag.
Als ik je oprecht vraag om iets te doen, dan doe je het, zonder twijfel.
Als ik je veroordeel, creëer en vergroot jij het oordeel wat ik over jou heb. Ook zonder twijfel…
Ik bied mijn excuses aan voor alle keren dat ik te veel gegeten heb, terwijl jij allang aan gaf dat je genoeg had.
Ik bied mijn excuses aan voor alle keren dat ik te ver gegaan ben met wat dan ook en je misbruikt hebt.
Ik bied mijn excuses aan voor alle oordelen en destructieve gedachten die ik heb ingeroepen en op jou gebotvierd heb.
En nog meer… echter, laat me het niet te dramatisch maken. We weten allebei wel waar ik het over heb.
Jij hebt niet zo’n mening over wat ik denk en volgt mijn orders op… Ook weet jij dat het anders kan en je laat me dat soms ook genadeloos merken.
Je hebt dingen gecreëerd die me beter naar je hebben laten luisteren.
Ik ben er achter gekomen dat dat eigenlijk altijd signalen waren om mijn bewustzijn wakker te maken.
Pijn, blessure, ziekte en ongemakken… het is allemaal wel de revue gepasseerd.
Dat was lang niet altijd zo prettig omdat ik niet echt wist hoe ik het moest en kon interpreteren.
Ook maakte ik de antwoorden en conclusies van deze realiteit waardevoller dan de informatie die jij me gaf, zodat ik daarmee al meteen voorbij ging aan wat jij te zeggen had…
Jij bleef maar kletsen en signalen geven en gaf nooit op.
Sorry… en dank je 🙂
De afgelopen jaren heb je me ongelofelijke dingen laten merken..
Het is mij duidelijk geworden dat je me ondersteund als ik daarom vraag. Je geeft me informatie over mij en over anderen. Je geeft me aan wat jij nodig hebt om fijn te functioneren en om mij lekker in m’n vel te laten zitten.
Jouw gave om jou, mij en anderen te helen is van onschatbare waarde en potentie.
Je heelt anderen al door je aanwezigheid… overal waar we gaan en zijn, zonder iets te doen…
Een gave die heel lang onbewust is gebleven voor mij. Sorry dat ik dat ooit geïnterpreteerd heb als een klacht, ziekte of iets wat niet goed aan je was. Ik wist niet beter…
Inmiddels kunnen we er samen beter en beter mee om gaan en ik dank je voor deze connectie en samenwerking. Hoe wordt het nog beter?
Ook, als jij een snee of verwonding hebt, dan heel jij… Hoe fantastisch is dat eigenlijk?
Jij doet dat gewoon… Jij bent in staat te veranderen en transformeren als geen ander.
Wat liet me ooit denken dat jij niet alle kracht en mogelijkheden hebt om alles wat gaande is in jou te helen?
Wat liet me ooit denken dat wij samen niet alle kracht hebben om alles wat gaande is met ons te helen?
Wat is er nu mogelijk?
Hoe zou het zijn als ik met meer aandacht en kwetsbaarheid naar je zou luisteren?
Hoe zou het zijn als ik jouw aanwezigheid en bijdrage aan mijn leven volledig zou erkennen?
Hoe zou het zijn als ik nooit meer “er is iets mis met mijn lichaam” zou denken en je vragen zou kunnen stellen?
Hoe zou het zijn als ik je niet meer zou zien als een klacht maar als te tofste vriend die ik me wensen kan?
Hoe zou het zijn als ik het geschenk dat jij bent voortdurend zou zien en erkennen en volledig zou omarmen?
Wat zou ik nog meer te weten kunnen komen?
Wat heb je nog meer te vertellen?
Lief lichaam… Dank je…
Liefs, Merlijn
Vraag je Lichaam
In mijn vorige blog schreef ik over “Vraag je lichaam alles wat het aan gaat”.
Vraag je Lichaam.
Voor veel mensen onbekend terrein.
Wanneer je voorheen voornamelijk gefunctioneerd hebt vanuit het beslissen wat wel of niet goed is voor je lichaam, zonder het het één en ander te vragen, kan het even duren voordat die communicatie helder wordt. Hoe dat dan ook mag zijn voor jou en je lichaam.
Als je niet meteen een ‘antwoord’ krijgt als je begint te praten met je lijf, is dat prima en helemaal niet zo vreemd 🙂
Hoe goed werkt het om niet te communiceren en iemand te negeren in een relatie?
Hoe zou jij het vinden om betrokken te worden in het leven van iemand die je dierbaar is of door iemand waarmee je veel tijd doorbrengt? Door alleen al vragen te stellen?
Wat als dat hetzelfde met je lichaam is?
Jij bent niet je lichaam. Jouw Lichaam is je Lichaam.
Jouw lichaam WEET.
Jouw lichaam heeft een eigen beleving en jij hebt de jouwe.
Vraag je lichaam alles wat het aan gaat…
“Hey Lichaam!
Waar heb jij zin in?
Waar heb jij behoefte aan?
Wat wil jij doen vandaag?
Hoe zou jij willen bewegen?
Met wie zou jij seks willen hebben?
Wat voor kleding zou jij aan willen?”
Het kan goed zijn dat je tijdens het lezen van dit hele rijtje al een heleboel inzichten hebt gekregen… (al die plaatjes en woorden die voorbij kwamen :))
Dit lijkt in het begin wellicht wat bizar, echter met wat beoefening van die ‘vraag spier’ zal dat onwennige er snel vanaf gaan.
De informatie die je lichaam je geeft is vele malen ‘lichter’ dan wanneer je ‘erover nadenkt’ en is velen malen sneller dan je verstand kan beredeneren. Je hebt vaak de informatie van je lichaam al gekregen vóórdat je er over na gaat denken.
Velen van jullie zullen op een bepaalde manier al zo functioneren, en hoe wordt het nog beter, helderder en gemakkelijker dan dat?
Een paar voorbeelden:
Stel je gaat boodschappen doen en in plaats van te denken “Ik ga rijst met groente eten want gisteren at ik pasta met kip” zou je kunnen vragen “Ok lijf, wat wil jij eten vandaag?”
Denk niet na 🙂 Kijk welke plaatjes er in je opkomen:
“Oh, een groene appel” of “Gebakken biefstuk”
Of merk waar je energie en blik naar toegetrokken worden in het schap van de winkel.
Maakt dat product (wat het ook is) je lichaam ‘lichter’, dan is dat waarschijnlijk waar het om vraagt.
Wanneer het ‘tijd is om te sporten’, zou je je lichaam kunnen vragen “heb je zin om te sporten?”
Als dat fijn voelt en je ruimte geeft, ga ervoor 🙂
Als dat niet helemaal lekker en ruim voelt, zou je kunnen vragen “Ok, heb je wel behoefte aan beweging? Waar heb je dan zin in”
Krijg je dan bijvoorbeeld een plaatje van het park of het bos, zou je daar naartoe kunnen gaan om wat energie op te doen. Schiet een vriend of vriendin je te binnen, bij wie het fijn is om te zijn (voor jou én je lichaam), geef die persoon een belletje. En wie weet…?
Dit zijn alleen maar voorbeelden om je een ander perspectief te schetsen…
Wat weet jij? Wat weet jouw lichaam?
Als jij bereid bent om het kader van wat ‘goed en fout’ zou moeten te laten voor wat het is kan je je bewust worden van meer mogelijkheden. Voor jou en je lichaam.
Je lichaam geeft je signalen en informatie op de meest wonderlijke manieren, wanneer jij welwillend bent om te vragen.
Wat is er nog meer mogelijk met simpelweg vragen stellen aan je lichaam?
Jij en je lichaam…
Zit jij, net als ik, ook 24/7 in je lichaam? 😀 Wellicht afgezien van de uren die je slaapt… 😉
Ik ben me eens af gaan vragen, hoe komt het dat zoveel mensen in mijn omgeving zo oncomfortabel zijn
met hun lichaam? Is het voor hen überhaupt leuk om een lichaam te hebben? Of om in hun lijf te zijn?
Wat is dat toch? Dat zo weinig mensen blij zijn met hun lichaam…?
Is dat het oordeel over dat het niet mooi genoeg of ronduit lelijk is? Dat het niet gezond is? Dat het niet voldoet aan wat het zou moeten doen? Dat het te kort, te lang, te dik, te dun is? Om zo maar even door te gaan…
Grappig eigenlijk, dat we doorgaans geleerd hebben om te functioneren vanuit een oordeel of een definitie over wat ons lichaam is, hoe het functioneert en hoe het eruit ziet…
Hoe werkt dat? Zoveel geven aan hun lichaam te willen veranderen, vanuit het oordeel dat er iets mis mee is… Werkt het werkelijk om iets te veranderen wat al op zoveel manieren vastgezet is door een berg oordelen en conclusies? 🙂
Kan iets dat niet overeenkomt met ons besluit of conclusie daadwerkelijk verschijnen?
Afijn, om het verhaal licht te houden… 😉
Door het werken met verschillende lichamen kom ik er hoe langer hoe meer achter dat onze lichamen niet meer zijn dan het resultaat van wat wij denken dat het is…
Wanneer men uit het oordeel of de vastgezette conclusie stapt,
begint het lijf meestal vanzelf te veranderen… Hoe tof is dat?
Hoe zou het zijn om wellicht alleen de gedachten te veranderen omtrent wat en hoe wij en ons lichaam zijn?
Even een 13 in een dozijn voorbeeld over hoe volgzaam ons lichaam is… Heb je wel eenseen hoofdpijn of kou-tje aan voelen komen en meteen geconcludeerd “Oh sh**t… Ik word ziek…“ ? En ja hoor… BAM! Daar lag je een uur later in bed, met een glas water en paracetamol of een Ibu in je mik. Totaal gevloerd met de overtuiging dat je ziek bent…
Prachtige creatie! Heel schattig… en niet zo slim 🙂
Wat vertel jij je lichaam elke dag als je ‘s morgens uit bed komt? Waneer je voor de spiegel staat? Of wanneer je de spiegel mijdt…?
Wat het ook is… Hoe zou het zijn om dankbaar te zijn voor ons lichaam? Niets meer dan dat, al is het alleen maar bij het opstaan en het beginnen van de dag…
“Hoi! Dank dat je er vandaag weer bent! Happy New Day! :-D”
Zou het, wat dan ook, vanzelf veranderen?
Zou het ons van nieuwe inzichten, ideeën of besef kunnen voorzien?
Zou het ons kunnen laten weten wat wij anders zouden kunnen doen of zijn om het de ‘vormen’ aan te laten nemen die wij wensen?
Zou het soepeler bewegen en prettiger aanvoelen?
Kan je werkelijk oordelen over je lichaam als je alleen al dankbaar kan zijn voor het feit dát het er is?
En dat het er na al die jaren er nog steeds is…
Onze lichamen zijn super machtige en krachtige vrienden…
Of denk jij daar anders over?
Wat als we dat in ons voordeel kunnen gebruiken?
Is het tijd voor wat meer lol, samen met ons lichaam?
Merlijn Wolsink 
